ΕΜΒΟΛΙΑ ΣΚΥΛΟΥ

Ο εμβολιασμός του σκύλου αποτελεί την πιο διαδεδομένη και συχνά εφαρμοζόμενη ιατρική πράξη. Ακόμη είναι η πρώτη επαφή με τον κτηνίατρο τόσο για το ζώο όσο και για τον ιδιοκτήτη του.
Αν και υπάρχει η δυνατότητα εφαρμογής διαφόρων εμβολιακών προγραμμάτων, κάποιες βασικές αρχές ισχύουν σε κάθε περίπτωση.
Ο εμβολιασμός ενός κουταβιού ξεκινάει απο την ηλικία των 6-8 εβδομάδων, επαναλαμβάνεται κάθε 2 εβδομάδες κι ολοκληρώνεται στην ηλικία των 14-16 εβδομάδων.
Τα κυριότερα νοσήματα εμβολιασμού είναι:

• παρβόϊωση. οφείλεται στον ιό cpv-2 ο οποίος διασπείρεται στο περιβάλλον με τα κόπρανα και η μόλυνση εγκαθίσταται μέσω της πεπτικής οδού. Είναι νόσημα που προσβάλλει ζώα κάθε ηλικίας με πιο ευπαθή αυτά που βρίσκονται σε ηλικία κάτω των 6 μηνών. Το νόσημα εμφανίζεται ως αιμορραγική γαστρεντερίτιδα κι έχει υψηλό ποσοστό θνησιμότητας.
• Νόσος του Carre. Οφείλεται στον ιό cdv ο οποίος έχει στενή συγγένεια με τον ιό της ιλαράς του ανθρώπου. Απεκκρίνεται στο περιβάλλον με όλες τις εκκρίσεις ενώ τα ζώα μολύνονται με την εισπνοή των σταγονιδιοποιημένων εκκρίσεων. Το νόσημα εμφανίζεται με συμπτώματα απο το αναπνευστικό, το πεπτικό, το νευρικό σύστημα καθώς επίσης και με συμπτώματα απο τον οφθαλμό αλλά κι άλλες γενικές κλινικές εκδηλώσεις (υποπλασία αδαμαντίνης δοντιών, υπερκεράτωση φυμάτων κ.α). Η θνησιμότητα του νοσήματος είναι ιδιαίτερα μεγάλη ενώ τα νευρολογικά συμπτώματα όπου υπάρχουν παραμένουν και μετά την ίαση.
• Κορωναϊωση. οφείλεται στον ιό ccv, απεκκρίνεται στο περιβάλλον με τα κόπρανα ενώ η μόλυνση γίνεται μέσω της στοματικής οδού. Τα κλινικά συμπτώματα περιλαμβάνουν την διάρροια, τον πυρετό κ.α , ενώ η πρόγνωση συνήθως είναι καλή.
• Γρίππη. οφείλεται στον ιό της παραγρίππης αλλά και στη b.bronchiseptica. Μεταδίδεται μέσω της ρινικής οδού και προκαλεί αναπνευστικά προβλήματα.
• Λεπτοσπείρωση. οφείλεται στο βακτήριο leptospira που μεταδίδεται με την βλεννογοδερματική επαφή (τραύματα δέρματος, αμυχές) με μολυσμένα, απο τρωκτικά κυρίως, ρηχά νερά, στρώματα, φαγητα κ.α. Το νόσημα εμφανίζεται με πυρετό, κατάπτωση, νεφρική ανεπάρκεια, ηπατική ανεπάρκεια, αιμορραγίες κ.α.Η θνησιμότητα του νοσήματος κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα ενω δεν θα πρέπει να παραγνωριστεί το γεγονός οτι μιλάμε για μία επικίνδυνη ΖΩΟΑΝΘΡΩΠΟΝΟΣΟ.
• Λοιμώδη ηπατίτιδα. οφείλεται στον αδενοιό cav-1 και cav-2. Μεταδίδεται μέσω της στοματορινικής οδού. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πυρετό, έμετους, διάρροια, βήχα, αποπροσανατολισμό, επιληπτικές κρίσεις, θόλωση του ματιού κ.α
• Λύσσα. οφείλεται στον ιό lyssavirus και προκαλεί θανατηφόρο εγκεφαλίτιδα σε όλα τα είδη θηλαστικών (συμπεριελαμβανομένου και τον άνθρωπο).Αποτελεί τεράστιο κίνδυνο για την δημόσια υγεία γι'αυτό και το εμβόλιο σε όλα τα κατοικίδια θηλαστικά κρίνεται υποχρεωτικό. Μεταδίδεται μέσω του σάλιου με το δάγκωμα (βαθύ) απο ένα μολυσμένο ή άρρωστο απο λύσσα ζώο.
  

Τα εμβόλια ανάλογα με την σοβαρότητα της νόσου που προκαλούν οι υπεύθυνοι λοιμογόνοι παράγοντες, τον κίνδυνο μετάδοσης τους αλλά και με την πιθανότητα να προκαλούν ζωοανθρωπονόσο διακρίνονται σε υποχρεώτικά και προεραιτικά.
Τα εμβόλια επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο καθώς η άποψη οτι κάποια απο αυτά θα μπορούσαν να γίνουν κάθε 3 χρόνια χωρίς να μειώνεται ο βαθμός ανοσίας δεν έγινε αποδεκτή σε παγκόσμια κλίμακα.
Τα διάφορα εμβολιακά προγράμματα καταρτίζονται σε συνεργασία με τον ιδιοκτήτη λαμβάνοντας υπόψην

1. τη δυνατότητα να επισκεφτεί 1, 2 ή ακόμη και 3 φορές το χώρο του ιατρείου
2. την ηλικία του ζώου
3. τον κίνδυνο εκθεσής του σε λοιμογόνους παράγοντες
4. το περιβάλλον διαβίωσης του ζώου

Όπως γίνεται σαφές απο όλα τα παραπάνω ο εμβολιασμός είναι μια ιατρική πράξη που αφορά τόσο την υγεία του σκύλου όσο και την υγεία των ιδιοκτητών του.
Σέναν ηλικιωμένο σκύλο το εμβόλιο δεν είναι ''πολυτέλεια'' αλλά μια άκρως απαραίτητη διαδικασία.

ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΟ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΟ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

Το ιατρείο μας αποτελεί ένα διαγνωστικό κέντρο εξοπλισμένο με σύγχρονα ιατρικά μηχανήματα για την καλύτερη αντιμετώπιση του συνόλου των περιστατίκων που παρουσιάζονται στα κατοικίδια ζώα συντροφιάς.

Καταρτίζονται τα κατάλληλα εμβολιακά προγράμματα για κάθε ζώο λαμβάνοντας υπόψην την ηλικία, το περιβάλλον διαβίωσης καθώς επίσης τις ιδιαίτερες συνθήκες έκθεσης σε λοιμογόνους παράγοντες.
Αντιμετωπίζεται το σύνολο των παθολογικών περιστατικών ακολουθώντας τα τελευταία δεδομένα στην ιατρική του μικρού ζώου.

Δεχόμαστε πτηνά κι εξωτικά ζώα συντροφιάς (iguana,hamster,guinea gig ect.) στα οποία διενεργείται ενδελεχής κλινική εξέταση, παρέχονται χρήσιμες ιατρικές συμβουλες καθώς επίσης εκτελούνται αιματολογικές κι άλλες εργαστηριακές εξετάσεις.
Υπάρχει δυνατότητα διενέργειας απεικονιστικών εξετάσεων(ακτινογραφίες απλές ή με βαριούχο γεύμα, υπερηχογραφήματα) καθώς επίσης κι άλλων επεμβατικών διαγνωστικών δοκιμων όπως πχ γασροσκοπήσεις, ρινοσκοπήσεις, τραχειοσκοπήσεις, κολποσκοπήσεις.



Το χειρουργικό τμήμα αναλαμβάνει επεμβάσεις τόσο μαλακών μορίων( στειρώσεις, αφαιρέσεις νεοπλασιών, διάταση και στροφή στομάχου κτλ) οσο και ορθοπεδικές. Οι επεμβάσεις γίνονται όλες με εισπνευστική νάρκωση (ισοφλουράνιο) και κάτω απο τη διαρκή παρακολούθηση με μονιτορ τόσο της αναπνευστικής οσο και της καρδιακής λειτουργίας.



















Ακόμη υπάρχει δύνατότητα νοσηλείας κι εντατικής παρακολούθησης των ασθενών.

ΚΑΤΑΓΜΑ ΚΝΗΜΗΣ-ΠΕΡΟΝΗΣ

Σκύλος φυλής Jack Rassel προσήλθε στο ιατρείο με χωλότητα του αριστερού οπίσθιου άκρο. Μετά απο ακτινογραφίες που ελήφθησαν διαπιστώθηκε κάταγμα της διάφυσης της κνήμης και της περόνης.

Μετά απο πλήρη κλινικό κι εργαστηριακό έλεγχο ο ασθενής προγραμματίστηκε για χειρουργική αποκατάσταση του κατάγματος.
Επιλέχθηκε η τοποθέτηση μεταλλικής πλάκας με βίδες.





















Μετά απο μία πολύωρη χειρουργική επέμβαση το κάταγμα ανατάχθηκε επιτυχώς και ο ασθενής μας γύρισε στο σπίτι του.
Η ανάρρωση του ασθενή μας υπήρξε θεαματική και δέκα μέρες μετά χρησιμοποιούσε το ποδαράκι του χωρίς κανένα πρόβλημα.
Η περιπετειά του θα παραμείνει μια κακή ανάμνηση και τίποτα παραπάνω.

ΛΕΪΣΜΑΝΙΩΣΗ (ΛΕΪΣΜΑΝΙΑΣΗ, KALA-AZAR)

Σίγουρα οι περισσότεροι από εμάς θα έχουμε ακούσει κατά καιρούς τις λέξεις λεϊσμανίαση, kala-azar, πυρετός dum-dum. ‘Όλες οι παραπάνω λέξεις αναφέρονται στις διαφορετικές μορφές της ασθένειας που προκαλεί το πρωτόζωο παράσιτο leishmania spp.
Πολλά έχουν ακουστεί άλλα από επίσημα χείλη κι άλλα μεταφέρονται από χείλη σε χείλη τρομοκρατημένων ιδιοκτητών σκύλων. Αστικοί μύθοι, υπερβολές,ανακρίβειες αλλα και παραπληροφόρηση απο <<ειδικούς>> με γνώμονα το κέρδος έχουν δει κατα καιρούς το φως της δημοσιότητας για το ίσως πιο <<δημοφιλές>> νόσημα των μικρών μας φίλων.
Ας δούμε όμως ποιά ειναι η πραγματικότητα σε ένα νόσημα που ναι μεν ακόμη υπάρχουν πολλά σκοτεινά σημεία αλλά από την άλλη έχει μελετηθεί σε τέτοιο βαθμό ωστε να έχουν εξαχθεί ασφαλή πειραματικά συμπεράσματα στα οποία στηρίζονται τα πρωτόκολλλα πρόληψης , διάγνωσης και θεραπείας του νοσήματος.
Η μεσογειακή μορφή της λεϊσμανίωσης προκαλείται από το πρωτόζωο παράσιτο Leishmania infantum κι εμφανίζεται στην Ελλάδα και τις άλλες μεσογειακές χώρες. Στις Ινδίες εμφανίζεται με την ινδική μορφή («kala-azar», «πυρετός dum-dum») ενώ στην Αφρική με την αφρικανική μορφή («kala-azar»).
Στη χώρα μας η L.infantum προσβάλλει το σκύλο (0.2-48.7%), τη γάτα, την αλεπού, το τσακάλι, τα τρωκτικά (1.2%) κ.ά., καθώς και τον άνθρωπο (3.9-9.2%) στον οποίο εμφανίζονται κατά μέσο όρο 25 κρούσματα σπλαχνικής λεϊσμανίωσης ετησίως.
Η μόλυνση των τελικών ξενιστών γίνεται μέσω των νυγμάτων μολυσμένων αιματοφάγων θηλυκών εντόμων, των φλεβοτόμων που κοινά ονομάζονται σκνίπες.
οι σκνίπες Phlebotomus spp. είναι έντομα που ζούν σε σκοτείνους χώρους με υψηλό ποσοστό υγρασίας όπως στάυλους πηγάδια κ.τ.λ. Η διάρκεια ζωής τους κυμαίνεται απο 14-40 ημέρες, δραστηριοποιούνται απο τον Απρίλιο έως και τον Νοέμβριο (θερμοί μήνες) τρέφονται κατα κύριο λόγω με φυτά ενώ οι θηλυκές σκνίπες απομυζούν επιπλέον κι αίμα. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο ειναι ότι διακρίνουν απο απόσταση 2 μέτρων 3 χρώματα ( κόκκινο, κίτρινο και πορτοκαλί).
Στην Ελλάδα συναντάμε αρκετά είδη σκνιπών εκ των οποίων μόνο ο Phlebotomus neglectus και ο P.perfiliewi είναι μεταδότες της L.infantum. Ο πρώτος είναι ο μεταδότης του πρωτόζωου στον άνθρωπο ενώ ο δεύτερος είναι υπεύθυνος μαζί με τον P.tobbi για την μετάδοση του νοσήματος στον σκύλο. Η εκλεκτικότητα αυτή που εμφανίζει η σκνίπα στον ξενιστή της είναι ο βασικός λόγος της μεγάλης διαφοράς στη συχνότητα εμφάνισης του νοσήματος μεταξύ ανθρώπου και σκύλου. Η σκνίπα η οποία προσλαμβάνει το πρωτόζωο χρειάζεται περίπου 8-10 ημέρες έως ότου το μετατρέψει στη μολύνουσα μορφή του.
Στο σκύλο, το νόσημα εμφανίζεται 2 εβδομάδες έως 2 χρόνια μετά τη μόλυνση. Λεμφαδενοπάθεια, σμηγματόρροια, υπερκεράτωση, ονυχογρύπωση (αδικαιολόγητα μεγάλα νύχια ), κακή θρεπτική κατάσταση, μείωση της όρεξης, δερματικά έλκη, αιμορραγίες από τη μύτη( επίσταξη ), εύκολη κόπωση κ.α είναι μερικά από τα συμπτώματα της νόσου στο σκύλο.
Η διάγνωση γίνεται α) με εξέταση αίματος ( ορολογική) για την ανεύρεση αντισωμάτων του παρασίτου, β) με μια ειδική εξέταση PCR με δείγμα από τον μυελό των οστών όπου κι αναζητούμε το ίδιο το DNA του παρασίτου καθώς επίσης και γ) με μικροσκοπική εξέταση υλικού που πάρθηκε από λεμφογάγγλιο και σα σκοπό έχει την ανεύρεση του παρασίτου .
Η οδηγία για τα ζώα που βρίσκονται θετικά στη λεϊσμανίωση μέχρι και σήμερα είναι να γίνεται ευθανασία. Η απαρχαιωμένη και χωρίς ιατρική λογική αυτή οδηγία παραμένει παρά τις μελέτες που εκπονούνται και την πληθώρα νέων θεραπευτικών σχημάτων που έχουμε πλέον στα χέρια μας.
Για την θεραπεία του νοσήματος έχουν βρει εφαρμογή διάφορα πρωτόκολλα. Το τελευταίο από αυτά περιλαμβάνει τη χορήγηση ενός σκευάσματος με την ονομασία milteforan από το στόμα και την ταυτόχρονη χορήγηση zyllapour. Το milteforan αντικαθιστά τις περίφημες <<παράνομες>> ενέσεις από την Ιταλία που ονομάζονται GLUCANTIME.
Βέβαια θα πρέπει να τονίσουμε πως παρότι το milteforan δεν αναφέρεται ως νεφροτοξικό ο πλήρης αιματολογικός και βιοχημικός έλεγχος του ασθενούς κρίνεται απαραίτητος πριν από την ανάληψη οποιασδήποτε θεραπευτικής προσπάθειας αλλά και καθ’όλη την διάρκεια αυτής.
Η διάρκεια της θεραπείας είναι ένας μήνας χορήγηση milteforan +zyllapoyr και στη συνέχεια εφόσον έχουμε κλινική ίαση χορήγηση zyllapour για άλλους 5 μήνες.
Μετά το πέρας των 6 μηνών το ζώο ελέγχεται εργαστηριακά. Αν βρεθεί θετικό μπαίνει σε νέο κύκλο θεραπείας ενώ αν βρεθεί αρνητικό επαναλαμβάνει την εξέταση σε 6 μήνες. Νέο αρνητικό αποτέλεσμα σηματοδοτεί το τέλος της θεραπείας.
Χωρίς θεραπεία το νόσημα έχει εξαιρετικά δυσμενή πρόγνωση.
Θα πρέπει να σημειωθεί πως η λεϊσμανίωση είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο νόσημα που απαιτεί υπομονή και συνεργασία από την πλευρά του ιδιοκτήτη. Ακόμη είναι ένα από τα νοσήματα που το ιατρικό ρητό <<η πρόληψη σώζει>> βρίσκει εφαρμογή.
Η προληπτική ιατρική για τη λεϊσμανίωση περιλαμβάνει τοποθέτηση εντομοαπωθητικού περιλαιμίου, τοποθέτηση στον αυχένα και τη ράχη του σκύλου αμπούλας advantix, αποφυγή της έκθεσης των σκύλων κατά τις ώρες αιχμής δραστηριότητας της σκνίπας ( 21.00-22.00 και 3.30-5.00) και φυσικά προληπτική ορολογική εξέταση του σκύλου κάθε 6μηνο (Μάϊο και Νοέμβριο) ωστέ να τίθεται έγκαιρα η διάγνωση του νοσήματος. Επικουρικά έχει προταθεί και η προληπτική φαρμακεύτικη χορήγηση zyllapour κατά τους θερινούς μήνες υψηλού κινδύνου.
Συμπερασματικά αναφέρουμε ότι η λεϊσμανίωση του σκύλου είναι ένα νόσημα με θεραπεία που όμως απαιτεί έγκαιρη διάγνωση.


Dvm. Προκοπίου Αλέξανδρος

ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ-ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Σας καλωσορίζω στο blog του οποίου σκοπός είναι η απάντηση σε καθημερίνα ερωτήματα ιδιοκτητών ζώων συντροφιάς καθώς και η ενημερωσή τους με άθρα για τις τελευταίες εξελίξεις στην ιατρική των μικρών ζώων.


ο υπεύθυνος κτηνίατρος

ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ